SalihArıkan

Radyo özlemi

Birinci ve ikinci sınıfta radyom yoktu. Yanılmıyorsam, Serpil’in radyosu vardı. Akşamları yatakhanede radyo dinlerdik. Yatılı okuldayız; dersler, etütler... Günler gelip geçiyor. Bir de ikinci sınıfta bir arkadaşımın radyosunu çok dinlerdik. İkinci sınıfta yeni arkadaşlarımız geldi, onlarla da arkadaş olduk.

Ä°lk radyom...

Anneme iki yıldır radyo aldıramamıştım. Üçüncü sınıfa gelince isteğimi kırmadı, üç dalgalı bir radyo aldı. Daha sonraları birçok radyo ve teybim oldu. Ancak uzun, orta ve kısa dalgası olan Standart markalı radyomu hiç unutamadım. Rahmetli abim de bana çok radyo ve teyip almıştır, nur içinde yatsın.

"Oğlum, bu savaştan mı çıktı?" Yanılmıyorsam Karabağlar Cumhuriyet Lisesi orta kısmında okuyordum. Ben ve diğer görmeyen arkadaşlar radyoyu defalarca düşürürdük. Buna görenlerin de ergen sakarlığı eklenince, abim "Oğlum, bu teyip savaştan mı çıktı?" demişti.

Radyomu izinsiz alanlar, Körler Okulu’nda başladı. Görevli ablalar, gece canı sıkılınca yanımdan radyomu alır, sabah biz hazırlanırken getirirdi. Tabii ki beni döven ablalar değil, bize sevgi ve şefkatle yaklaşan ablalarımızdı. Cumhuriyet Lisesi’nde uykumda sorup benim hatırlamadıklarım vardı. Bütün pansiyondaki odaları gezer ve radyomu bulurdum; o arkadaşlarımın çoğu candandı.