SalihArıkan

Bir yerde oturuyorsunuz. Arkadaşlarınız konuşuyor. Bu hafta sonu gezmeye gittik. Siz bana haber verseydiniz, aaa unutmuşuz. İş yerinde mahallenizde birçok etkinlik olur ama engelli çağırılmaz. Bir arkadaşla konuşuyoruz. Bizim sohbet var diyor. Ben de beni de götürün orası merdivenli sen çıkamazsın diyor. Yahu bana bir sorsaydın belki ben merdivenleri çıkabiliyorum. Köyde az ağaçlara tırmanmadık. Bir okulda öğrencisiniz sizi farklı faaliyetlere çağırıyorlar mı bazı yerlerde engellilerin çağrılmadığını görüyor duyuyoruz. Siz bir öğrencisiniz akran zorbalığına uğruyor yâ da dışlanıyorsunuz. Sonra da hırçınlaşınca agresif diyorsunuz. Bir aile var. Çocuğum damgalanmasın diye topluma sokmuyor. Peki, ne kadar pamuklara sarabilirsiniz. Bazı önerilerde bulunalım engellilerle ilgili bir düşünceniz varsa onlarla açıkça konuşun. Darılır kırılır diye çekinmeyin. Onun adına karar vermeyin. Geçen hafta Aşure programımızda Yavuz Engin Kuran-ı Kerim okudu. Hepimiz mest olduk. Sonrasında hafızlığa hazırlandığını söyledi. Örneğin programlarda arkadaşımıza kabartma yazıyla Kuran-ı Kerim okutulabilinir. Okullarda yapılan etkinliklerde engelli öğrencilere de görev verilebilinir. Engellilerin hayatın içine dâhil edilmesi ve ön yargıların azaltılması gelecek yarınlar için önemli. Bir derneğimiz yurt dışında Kuran-ı Kerim dağıtıyor. Bence harika. Bizim arkadaşların oluşturduğu görme engellilerin Uluslararası bir Derneği var. Bu dernek tüm Dünyadaki görmeyenlerin Kuran-ı okuma basılı Kuran-ı Kerim teminiyle uğraşıyor. Dilerlerse arkadaşlarla tanıştırırız. Neden Dünyanın dört bir yanındaki görmeyenlere de kabartma Kuran-ı Kerim gitmesin. Türkiye’de Diyanet tüm görmeyenlere ücretsiz veriyor. Ama akraba ve kardeş Ülkelerinde zengin Ülkeler dışında sanmıyorum. Ben Başkanı Akra FM’de dinlemiştim. Bazen Hristiyan olup da İslam’ı seçenlerde uzak Ülkelerden kabartma Kuran-ı Kerim istendiğini duymuştum. Ben her zaman şunu özellikle tavsiye ediyorum. Engellileri faaliyetlerinizin içine dâhil edin. Bu toplumda nasıl birlikte yaşıyorsak birbirimizi tanımaya anlamaya ve ön yargılarımızı azaltmaya ihtiyacımız var. Yine geçen hafta bir arkadaşımız el emeği ürünlerini derneğe getirdi. Başka bir arkadaşımız ben bile yapamam dedi. Bende vurgulayınca yanlışı fark etti. Gerekli eğitim Rehabilitasyon ve fırsat eşitliği sağlanırsa engelliler herkes gibi başarıyı yakalar. Ben yine hatırlatayım okullar yurtlar dernekler tüm kurum ve kuruluşlarda farkındalık seminerleri verebiliriz. Tüm merkezi ve yerel idarelerle ortak çalışabiliriz. Ama şartımız şudur. mış gibi değil mutlaka birinin hayatına dokunmalıyız. Yarın başka biri olarak hayatımıza devam etmeliyiz boş Muhabbetlerle kaybedecek zamanımız yoktur.