SalihArıkan

Bir Görmeyenlerle ilgili kısa film seyrettim. Arkadaş sonradan görme engelli olmuş. Körlüğü kötü ve acizlik olarak anlatıyor. Körlük acizlik değil bir gercekliktir. Gerekli Eğitimler verildikten sonra her işi yapar. Kötü olan insanların ön yargıları ve makul uyumlaşdırmalarının yapılamaması. Böyle kısa film belgesel çekme imkanları zaten kötü. Birde temel ön yargıları güçlendiren kişilerin secilmesi ne kötü. Adam hala görebilseydim diyor. Halbuki bir insan gözleri açılması için bir tedavi uygulayabilir. Ancak çözümü yoksa körlükle yaşamayı öğrenir. Siz sorununuzu kabul etmezseniz herkese yaşatırsınız. Kabullenirseniz sadece kendiniz yaşarsınız. Geçen sene bir Üniversite film çekeçekmiş bana rol teklif etti ben bastonumla yürüyecekmişim ışıklar sönecekmiş kör karanlıkta yaşar fikrini geliştirecek diye kabul etmedim ne yazıkki başkaları kabul etti ve film çekildi körlük benim yaşama biçimim. Baston en yakın dostum kendimle barışığım. Çalışıyor ve hayata değer katmaya çalışıyorum. Yazılar yazıyor okuyor dinliyorum. Mücadele ediyor ve sorunlarımızın çözümü için uğraşıyorum. Benim körlüğüm acınacak bir durum değil vah vah demeyin o açıdan illede yardım edecekseniz kaldırıma araba koymayın kaldırıma masa sandalye koymayın gölge etmeyin başka ihsan istemeyiz vesselam. Salih Arıkan