SalihArıkan

Geçen cumartesi günü harika bir program gerçekleştirdik. Karabağlar Şubemizdeki arkadaşlara özellikle teşekkür ederim. Hem sponsor oldular hem de gelip destek verdiler. Egoların şişmediği, sadece daha ne kadar ve nasıl birlikte bir şeyler yapabiliriz diye konuşulduğu hoş bir gündü.

Bir gün önce davet içerikli bir yazı yazmıştım ve orada arkadaşlarımı davet etmiştim. Sınavları ve yaşadığımız sorunları konuşalım istemiştim. Ancak istediğim gibi olmadı. Gelenler vardı ama daha fazla dostumuzun katılım göstermesi gerekirdi. Gerçi bizim yerimiz çok büyük değil ama en azından öğrenciler ve aileleri gelebilirdi. Belki bizi tercih etmiyorlar; buna saygı duyarım. Diğer derneklerdeki yöneticiler ve üyeler de bizim dostlarımız. Nereye giderseniz gidin ama mutlaka sivil toplumla bağınızı koparmayın.

Aşure bahaneydi; biz bir arada olmanın bahanelerini arıyoruz. Bu yıl hangi faaliyetleri yapalım diye tartışalım istedim. Ancak demek ki bir talep yok. Sorun değil, ben de kendi işimle gücümle uğraşırım. Bizi siz çalıştıracaksınız. Süleyman Demirel’in dediği gibi: "Ağlamayana mama yok." Sivil toplumu ve devleti çalıştıracak olan sizsiniz.

Aileler, bir arada olmamız zorunluluk. Düşünün, engelli bir çocuğunuz doğdu. Kime gidecek ve danışmanlık alacaksınız? Elbette sizin de bir arada olduğunuz derneklere. Çocuğunuz okula başladığında yaşanan sorunları konuşup birlikte çözüm üreteceğiz. Okulu bitirdiğinde işe girecek, hazırlayıcı eğitimleri birlikte vereceğiz. İşe girdikten sonra evlenecek; yine bir arada olacağız, çözümler arayacağız.

Engeller yakamızı bırakmıyor. Kendi gerçeğimizle barışık olmalıyız. Bakın, ben sadece görmediğim için ayrımcılığa uğruyorum. Bugün herkes maaşını alırken ben alamıyorum. Herkesin işlemi iş yerinde yapılırken, ben bankaya çağrılıyorum. O bankaya gitmeyeceğim. Görevliler gelip herkesin işlemi gibi benim de iş yerimde işlemimi yapacaklar.

Derneğimiz bilinen ve tanınan bir dernek. Ama benim hayalim bu değil. Hayalim ve hedefim; engelliler ve engelsizlerin bir arada olduğu, farklı faaliyetler yaptığı bir ortam. Engelliler ve aileleri her soruna müdahil olacak. Geziler, piknikler, sanat ve spor etkinlikleri, kamplar ve çeşitli organizasyonlarla tanışma, anlama ve farkındalık oluşturulacak. Aylık seminerler haftalık hale gelecek; bilgisayar ve diğer kurslar açılacak.

Bizim yerimiz, kendimizin 7/24 eğitim ve kültür merkezi olmalı. Bakım maaşı, engelli maaşı ve diğer sosyal yardımlar bizi biraz uyuşturmuş gibi görünüyor. Bireysel hakların gelişmesi örgütlü yapıları zayıflattı. Keşke son seçimde aday olmasaydım çünkü bu işlerin tadı kaçtı.

Biz birbirimizin yanında olmalıyız. Bizim gücümüz toplumsal değişimi hızlandıracaktır. Herkes bir işin ucundan tutarsa bir şeyler değişir.

Artık Beyaz Ay’ın İzmir’de ikinci şubesi var, üçüncüsü de yolda. Ben bıraktığımda bir boşluk oluşmayacak. Önceden bu beni üzerdi ama şimdi "oh" diyorum; İzmir, Beyaz Ay’sız kalmayacak. Çünkü derneğimiz kamu yararına çalışan bir niteliğe sahip. Merkezi ve yerel yönetimler, projeler ve protokoller yaparak bizimle ortaklık oluşturabilir. Biz bıraksak bile danışmanlık yaparız.

En azından artık “bu ay faturaları nasıl ödeyeceğim” diye bir derdim olmaz. Bakalım yarınlar ne getirecek. “Düğün el ile, harman yel ile” demişler; bu tür işler ve faaliyetler toplumla birlikte yapılır.

Dernekçilik alanında çalışmak isteyenlere her zaman eğitimler verebiliriz. Hatta bu yöneticiler bizim yerimize geçse de üzülmeyiz. Çünkü bizim amacımız hizmet. Bu işler biz olmasak da devam edecek diye seviniriz.

Evet, dernek olarak bir şeyler yapıyoruz. İzmir’de engelli derneği denince bilinen derneklerden biriyiz.

Salih Arıkan
Tel: 0 506 514 96 93

Not: Makale koleksiyonum, 2018, 2019, 2020 ve günümüzde yazdığım çalışmalarımı içermektedir. Bu nedenle, eski makalelerimi okurken güncel gelişmelerle tam olarak örtüşmeyen noktalar olabilir. Bu durumun sizi şaşırtmamasını temenni ederim.