SalihArıkan

Dün yine fuara gittim. Kalabalıkta bastonumla ilerlerken bir Suriyeli abi koluma girdi. Yarı Arapça, yarı Türkçe muhabbet etmeye başladık. Sanki Ahmet abimle yüz yıldır tanışıyoruz. Belki de yüz yıllık ayrılıkların sona ereceği bir bahar gelir.

Sonra yolu değişince, bir gence rica etti. Kalabalıkta tek başına yürümek zor. Gencimizle yürüyüşe devam ederken çocuk, "Abi, sen Türk müsün?" demez mi? Ben de abimizle yarı Arapça, yarı Türkçe konuştuğumuzu anlattım.

Dün farklı, sözde Türkçe bir oyun vardı. Hoşuma gitmedi. Hele oyun içinde Suriyeliler için kullanılan, "Hani ülkemizde bir sürü yığılı var ya," şeklindeki ayrımcı ifade hiç hoşuma gitmedi. İlk iki gün yabancı oyunları izlemiştim, onlar daha güzeldi. Neyse, oyun bitti.

Oyun öncesinde engelli bir arkadaş ve annesiyle sohbet ettik. Sonra "Haluk Levent’in konserine şöyle bir bakayım," dedim. Doğrusu, beni pek sarmadı. Belki 11’inde Yeni Türkü’nün konserine giderim. Bir de haber gönderip Mustafa Kırımlı’nın "Göç Yolları"nı çaldırırsam, üf, harika olur!

Biraz geç kaldım. Akşam telefonla oynarken uyuyakalmışım. Fena bir gün değildi. Yollarda birçok arkadaşla sohbet etme imkânı buldum.

Salih Arıkan
Tel: 0506 514 96 93

Not: Makale koleksiyonum, 2018, 2019, 2020 ve günümüzde yazdığım çalışmalarımı içermektedir. Bu nedenle, eski makalelerimi okurken güncel gelişmelerle tam olarak örtüşmeyen noktalar olabilir. Bu durumun sizi şaşırtmamasını temenni ederim.