SalihArıkan

Anam da babam da rahmetli oldu. Haklarını ödeyemem; dualarımın başında hep onlar var. Küçüklüğümde beni omuzun da taşıyan babamı nasıl unuturum. Benim yollarımı gözleyen anamı nasıl unuturum. Şimdi yoklar ama sıcacık hatıraları yüreğimde. Ne yazık ki engelli çocukların babaları ya bırakıp gidiyor yâ da engelli çocuklarını yok sayıyorlar. İlgilenmiyorlar. Lütfen engelli çocuğu olan annelere destek olalım. Onların rahatlatılması adına projeler geliştirelim. Psikolojik danışma hizmetleri, tatil fırsatları, eğlence fırsatları, kendilerini ifade edebilecekleri sanat, spor yâ da benzeri çalışmalar olmalı. Bir baba aradı engelli çocuğu var. Ne istediğini bilmiyor. Çocuğunun hangi okula gittiğini bilmiyor. Ben soru soruyorum o da eşine soruyor. Ne kadar üzücü değil mi... Bir görmeyen kız diyor ki "Babam benden bir bardak su bile istemedi." Çok mu zor koşulsuz sevmek. Bu kadar mı engelli çocuklar yük görülüyor. Hâlbuki gerekli eğitimler verildikten sonra engelliler engelsizlerden hiç bir farkı olmadığı ve başarılarına başarı kattığı görülmüştür. Milli takımın iki ayağıyla kazanamadığı maçları bizim engellilerimiz dünya şampiyonu olarak kazanmadı mı... Fırsat verin engelliler başarılı olsun. Aileler engelli çocuklarını ne yüceltsin ne de yok saysın.