SalihArıkan

Böyle başlar proje muhabbetleri. Biz olmadan bizim için asla. Bu günlerde hiç yazasım gelmiyor. Umudumu mu kaybediyorum hayır ama üzerimden bir yorgunluk daha doğrusu gönül yorgunluğu var. Bu da geçer yahu deyip savuşturacağız tümünü. Birileri gelir. Bakışı üstencidir. Ya şu garibanlara bir yardım edelim. İyi de yardıma ihtiyacımız olduğunu kim söyledi. Bir telefon biz engelliler için şöyle bir proje yapmak istiyoruz. İyi de buna nasıl karar verdiniz biz öyle istiyoruz. Ya iş başkaysa sizin istediğiniz gibi değilse önce şu üstenci bakışını değiştir. Ben acaba engellilerin dünyasına girersem onlarla birlikte yaşarsam nasıl zenginleşirim onların mücadele güçlerinden nasıl faydalanırım. Ya bu tavırlar benim bedenime izinsiz dokunan zorla beni sarı çizginin üstüne ite kaka yerleştiren yaklaşımdan ne farkı var. Oturduğunuz kalkığınızı hatta yediğiniz içtiğinizi proje sayıyorsunuz. Nedir proje bir ihtiyacı karşılar bir sorunu çözer yani hayata dokunur ve değiştirir. Yani sabah uyandığımızda o proje bittiğinde başka biri oluruz. Kaç proje böyle mış gibi projeleri dinlemekten kusacağım geldi. Hiç düş kurmaz mısınız hayalleriniz yok mudur? Bir tornadan çıkmış gibisiniz biraz özgün olamaz mısınız? Özelde görmeyenler genelde engellilerle ilgili proje yapacaksanız. Önce engellilere ailelerine ve derneklerine uğrayın. Onlarla vakit geçirin. Onlarla bir gün geçirin birlikte film seyredin kitap tartışın yani hayatı paylaşın korkmayın engellilik bulaşıcı değildir ısırmayız saldırmayız insan gibi davrandığınız ölçüde insan gibi karşılık alırsınız. Görmeyenler için şu aralar TÜBİTAK projeleri uçuşuyor. Benim teklifim sesli betimlemeli filmler radyo tiyatroları sesli kitap ve kitap tarama. tabiî ki farklı projelerde yapılabilir ama lütfen kalıcı olsun faydası olsun. Birinin yâda birilerinin tatmin edildiği faydasız etkinlik ve projeler olmasın.