SalihArıkan

Otobüse biniyorum. Durağı geçer miyim diye sürekli endişe içindeyim. Yüksek sesle soruyorum ki etrafımdan biri unutmasın. Yani başkalarının merhametine yardımına muhtaç duruma düşürülüyoruz. Defalarca yazı yazdım. Yine yazacağım. Sesli uyarı sistemlerini otobüslerde kurmak ve sağlıklı bir şekilde işletmek zor mu yahu bakiyeniz yetersiz diyor hâlbuki durakları söyleyen sistem çok mu pahalı beyaz bastonumu alıp yola çıkıyorum. Geliyorum ana caddeye başlıyorum sağa sola beni karşıya geçirirmisiniz diye yahu hiç tanımadığım birine rica etmek bana tuhaf geliyor. Adam sağ olsun yardım ediyor. Başlıyor kısa sohbete senin kimin kimsen yok mu böyle zor olmuyor mu sağa mı sola mı gideceksin hiç mi görmüyorsun bir sürü soruyla karşı karşıyayız. Bütün toplantılarda sesli sinyalizasyon ve otobüslerde sesli uyarı sistemini söylüyoruz. Belediyeye yazdık. Kaç kez haber yaptırdık. Duvardan ses geldi İzmir büyük şehir belediyesinden ses gelmedi. Kaldırımlarda sarı çizgi için milyonlarca lira harcandı. Defalarca bozuldu ve aynı firmadan alındığı sürekli üzerine malzeme konuluyor. Benim en temel ihtiyacım otobüslerde sesli uyarı ve karşıdan karşıya geçerken sesli sinyalizasyon. Sarı çizgi olabilir ama zaten düz yollarda var. Ya direk ya işgal altında kimseye faydası yok. TSE standartlarına uygun değil. Yağmurlu günlerde kayganlaşmayı önleyici madde olmadığı için tehlike arz ediyor. Sürekli bozuluyor yolda bazen sarı çizgide yürüyeyim diyorum bir bitiyor ara veriyor sonra kayboluyor. Sarı çizgiden yürümek eziyet sarı çizgi bazen beni direklere çarptırabiliyor. Gelişi güzel özensiz lütfen arkadaşlar sarı çizgi resimlerini paylaşın bu rezil gidiş dursun. Kimse denetlemiyor o kadar gelişi güzel ki bu işten ekmek yiyenler dışında kimseye faydası yok.

Not: Makale koleksiyonum, 2018, 2019, 2020 ve günümüzde yazdığım çalışmalarımı içermektedir. Bu nedenle, eski makalelerimi okurken güncel gelişmelerle tam olarak örtüşmeyen noktalar olabilir. Bu durumun sizi şaşırtmamasını temenni ederim.