SalihArıkan

Dün akşam daireden çıkıyorum tam yola revan olmuşum biri geldi bastonuma çarptı bastonum fırladı gitti. Yahu ocaktan beri kullandığım bastona kör gözümle nazar değdirecektim neredeyse. Adama kör müsün dedim biri bastonumu elime verdi. Ben yavaş yavaş yürürken bana değil de bizim iş yerindekilere diyor ki bende şeker hastasıyım. Beni değil de benim yanımdakileri muhatap aldı. Ben de hiç muhatap olmadan yoluma devam etti. Hâlbuki dese ki ağabey ben de görmüyorum tabi beyimiz kendine körlüğü yakıştıramıyor. Dese ben de gel kardeşim sana beyaz baston verelim. Eğitimini nerelerden alacağını anlatalım derdim. Yahu bir gün arabanın birinin altında ezilip gidecek. Hadi beni görmedin bastonumun tıkırtısını da mı duymadın. Aramızda ruh gibi dolaşan bir sürü insan var. İnsan kendi gerçeğini kabul ederse sorunu sadece kendi yaşar. Sorununu kabul etmezse çevresindeki herkese yaşatır. Gelir benim gibi dağ gibi adamı görmez ve çarpar sesidemi duymaz. Demek ki iyice kendinden geçmiş. İşte rehabilitasyon hizmetleriyle yeni hayata dâhil olabilir. Ama önce kabul edecek ve çare arayacak uzmanlara yönlendirilecek ve kendiyle barışık hale gelecek. Olayları dramatize etmeye gerek yok yoksa ona buna çarpar durursun.

Not: Makale koleksiyonum, 2018, 2019, 2020 ve günümüzde yazdığım çalışmalarımı içermektedir. Bu nedenle, eski makalelerimi okurken güncel gelişmelerle tam olarak örtüşmeyen noktalar olabilir. Bu durumun sizi şaşırtmamasını temenni ederim.